سهواء

لعل لبت صهبای من / آن دل که بردی، باز ده

سهواء

لعل لبت صهبای من / آن دل که بردی، باز ده

به نام حضرت دوست / یک شروع تازه.

 حدودا ده ماه پیش بود که کاربری ای در بلاگ اس کای درست کردم، قصد داشتم از همان زمان اقدام به ایجاد وبلاگ کنم و دست و پا شکسته مشق سیاهی کنم، اما به دلایل زیادی با تاخیر مواجه شد.

در این مدت هم یکی از دوستان نیکِ روزگار - که حقیقتا در این زمانه نایاب نیست ولی کم یاب هست- چندین بار در ایجاد این وبلاگ تشویق ام کرد و من هر بار به یک دلیل این مساله رو به تعویق انداختم.

 اما نهایتا امروز و پس از چندی مهمانی حضرت دوست و سه روز هم جواری حضرت رضا علیه السلام، در بارگاه منور ایشان، دست به قلم شدم تا به لطف خدا درب "سهوا" کده رو باز کنم و پس از این به کتابت تفکرات، خاطرات و احساسات شخصیم بپردازم.


----------

س1 : و مِن الله توفیق.

س2 : کاستی های متون رو به نگارنده ی "سهوا" ببخشید.