سهواء

لعل لبت صهبای من / آن دل که بردی، باز ده

سهواء

لعل لبت صهبای من / آن دل که بردی، باز ده

بهانه!

بعد از شبگرد (ره) انس و الفت گرفتنم با دنیای مجازی سخت شده.

مدتی حضور پیدا میکنم اما رمقی برای ادامه نمیمونه.

خیلی از آن خاطرات گاه و بی گاه به سراغم میاد و در ذهنم مرور میشه. کوتاهی ها و اذیت ها، خوشی ها، رفقای مجازی و حقیقی، چای نوشیدن ها، قدم زدن ها و رویاپردازی ها با آمیرزا، فیدهای پیامکی، فیدهای حضوری و فید خوانی ها، همه و همه!!



اما این بار، موضوع و بهانه ای تازه برای ورود مجدد به دنیای مجازی بوجود آمده.

با امید به لطف خدای رحیم، و درس گرفتن از گذشته، امیدوارم موفقیت در پیش باشه.